Program Yazma Keyfi

Programcılık neden bilmiyorum bana çok büyük bir keyif veriyor. Bir problemi ele almak. Onu anlamaya çalışmak. Çözümler tasarlamak. Buna yönelik bir ilerleme planı oluşturmak. İlk adımı tasarlamak ve bunu uygulamak. Biraz ilerlemek. Sonra plana geri dönüp kaldığım yerden devam etmek... Bunlar bana büyük keyif veriyor. Gerçi her zaman böyle olmuyor. Belki çoğu zaman problemlerde tıkanıyorum. Ama sonra sabırla uğraşmaya devam etmek ve bir şekilde tıkanıklıkları aşmanın verdiği sevinç bir başka oluyor.

Bazen bir arkadaşıma bildiğim şeyleri anlatmaktan da çok keyif alıyorum. Ona anlatırken kafamda problemler ve çözümler daha güzel oturuyor. Sonra bana karşılaştığı problemler için danışmaya geliyor. Genelde o aşamalardan daha önce geçtiğim için, çoğunu bir şekilde yanıtlayamıyorum. Ama her zaman da böyle olmuyor.

Üniversitede endüstri mühendisliği okudum. Onu da seviyorum, ama programlama yapmak bana daha çok keyif veriyor. Çünkü üniversitede gördüğümüz derslerde bu kadar çok mühendislik problemiyle karşılaşmıyorduk. Daha büyük çaplı ancak daha az sayıda problem oluyordu. Fazla formül ağırlıklı çalışıyorduk ve mantığını bilmesek de formülleri uygulamakla problemleri çözebiliyorduk. O zaman da problemlerle uğraşmanın keyifini yaşayamıyorduk. Gerçi her zaman da böyle değildi. Bazı zamanlar çok keyif veren problemlerle de uğraşıyorduk... Son sene aldığım vaka çalışması (case study) içeren dersler böyleydi. Bir de tabi favori dersim: Sistem Dinamikleri dersi vardı.

Şimdi endüstri mühendisliğini tekrar okusaydım, öğrendiğim tüm modellerin mantığını daha iyi anlamak için özel gayret sarf ederdim. Neden bunu okurken yapmadım, acaba? Galiba insan okurken, derslere düşman olmaya kendi kendini programlıyor. Bir şey ancak ders dışı olursa, onu severek yapma isteği oluşuyor :)